Zdawałoby się, że to truizm nad truizmy, ale osoby posiadające psa właśnie tak o swoich czworonogach mówią dodając, że z nikim innym na świecie tak jak z własnym psem rozumieją się bez słów :)
Pies towarzyszy ludziom od zawsze i są na to naukowe dowody w postaci prehistorycznych szczątków czworonogów znalezionych na stanowiskach archeologicznych w Belgii. Znaleziska datowane są na pochodzące sprzed 31 tys. lat.
Jest kilka teorii dotyczących pochodzenia psów i pierwsza wskazuje rejony Azji jako miejsce wykształcenia się tej grupy zwierząt, kolejna wspomina o udziale kojotów i szakali w tworzeniu psiej społeczności, a ostatnia jako miejsce w którym psy pojawiły się najwcześniej typuje Afrykę.
Jedno jest pewne zwierzę w typie psa niezależnie od protoplasty towarzyszyło człowiekowi na każdym kontynencie :) i chyba do dzisiaj nie ma na świecie osoby, która nigdy nie posiadała lub nie lubiła jakiegoś czworonoga.
W procesie udomowienia psa wyróżniamy cztery fazy:
- symbioza, w której obydwie strony czerpią korzyści ze współistnienia – wilk dostaje resztki jedzenia, człowiek, korzysta z czujności wilka, który ostrzega przed zbliżającym się niebezpieczeństwem;
- faza zacieśnienia więzów z człowiekiem i blokowanie dostepu innych zwierząt;
- faza świadomej selekcji hodowlanej na potrzeby człowieka;
- faza hodowli psa ze względu na jego cechy charakterystyczne dla danej rasy.
Do najstarszych ośrodków udomowienia psa zaliczyć można obszar Europy (aktualnie Dania, Niemcy, Anglia), gdzie znaleziono najstarsze szczątki tego zwierzęcia, a także Izrael, Iran, Japonia i Turcja.
Początkowo pies służył do transportu i tropienia upolowanej zwierzyny, a obserwacja jego zachowania dostarczała informacji o czającym się niebezpieczeństwie, co było szczególnie ważne np.: podczas podróży i noclegu. Z czasem rozpoczęto hodowlę i kształtowanie poszczególnych ras i nastąpiło zacieśnienie więzi pomiędzy ludźmi i psami. W ten sposób dzikie zwierzęta „wtargnęły” do naszego jestestwa i stały się członkami rodziny.
Dzisiejsze psy to przede wszystkim towarzysze dziecięcych zabaw, leśnych spacerów i nieocenieni stróże naszych domów. Jesteśmy spokojniejsi gdy nasze dzieci wychodząc na spacer zabierają ze sobą psa, lub gdy bawią się w ogrodzie, a czworonóg jest w ich pobliżu i w razie potrzeby głośnym ujadaniem uprzedzi o niebezpieczeństwie. Przyjemniej jest też wracać do domu w którym w progu wita nas pies :) Nieoceniony stróż podwórka, który postawą i ujadaniem jest w stanie odpędzić intruzów. Można w nieskończoność wymieniać psie zasługi względem ludzi, gdyż znane są nawet ekstremalne przypadki gdy pies ratuje życie ludzkie np.: odnajdując drogę do domu lub ogrzewając ciepłem swego ciała zagubione w lesie dziecko. 
Zwykle bardzo dbamy o nasze czworonogi i staramy się by ich życie upływało radośnie i w dobrym zdrowiu, a moment odejścia psa jest bolesny dla całej rodziny.
Niestety nie wszystkim ludziom dobro psa „leży na sercu” i choć prawo polskie tego zabrania psy często stoją na uwięzi pozbawione osłony od wiatru i deszczu, bez dostępu do pożywienia i świeżej wody.
Międzynarodowy Dzień Psa ma za zadanie upowszechniać wiedzę o psach, akcentować ich potrzeby i informować o tym, że zwierzęta też mają swoje prawa. Jest wielka potrzeba przeciwdziałania bezprawiu i przemocy wobec zwierząt, a w szczególności psów, które niejednokrotnie są zaniedbywane przez właścicieli. Popularyzacja tego dnia ma za zadanie edukować społeczeństwo i uświadomić, że pies to nie tylko słodycz i przyjemność w czystej postaci, ale także obowiązek i wielka odpowiedzialność nałożona na osobę właściciela. Decyzja o posiadaniu psa musi być przemyślana i podjęta w pełni świadomie. 
